Avvai KuRaL 49 ~ Breathe from Living to Life!

Avvai KuRaL 49 ~ Breathe from Living to Life!

வாயு வழக்கம் அறிந்து செறிந்தடங்கில்

ஆயுட் பெருக்கம் உண்டாம்.

vAyu vazhakkam aRindhu seRindhadangil

Ayut perukkam undAm.

By knowing how to properly inhale, contain and release (exhale) breath and by practising it diligently, one’s lifetime can be extended.

When we hear that one’s lifetime or how long one lives is predetermined, it is neither blind belief nor ignorance. The number of breaths for each and every piece of creation has been determined equally, without any bias or inequality, by the creator. The length of one’s lifetime - including humans - depends on how a particular creature breathes.

Dogs live for about 12-14 years. Humans, who adore and keep dogs as pets (or pelt them with stones) can live for over a hundred years (the typical human lifespan at present is only about 60-70 years). It’s scientifically proven that certain types of tortoises (there’s one in Galapagos islands) live for hundreds of years. Few ocean based species and trees live for thousands of years. The difference between all these species is not in their appearance, food or habitation. But how they breathe - rapidly (dogs), fast - always in a hurry (humans), deliberately (tortoise) or in a very limited quantity (ocean creatures & trees) - determines the difference in their lifespan.

In the ancient culture of BhArat, the science of living had been researched in depth; methods to extend one's lifespan have been invented and formal techniques were devised (and offered to all by AchAryAs or expert teachers who themselves have practised these techniques for years). GnAnis (enlightened beings) have realised breath as PrANavAyu (life giving air / wind) and termed the technique to inhale (pUrakam), contain / hold (kumbhakam) and exhale (rEychakam) breath as PrANAyAmA (the scientific method of breathing). Those who practice PrANAyAmA techniques diligently (and follow healthy habits - of body & mind) can actually extend their life span.

It’s a fact that accomplished yOgis like Agasthya Muni and Pathanjali Maharishi, who knew the nuances of the PrANAyAmA science and its life connect, have actually lived for several hundreds of years. The difference between meditators who live a longer, healthier life by talking less and spending more time in silence, following their spiritual practices diligently and the emotionally charged ones who expend their energy by yakking all the time, and live suffering from high blood pressure and heart ailments, is how they handle the life force of prANA. In fact, without knowing anything about the refined techniques like PrANAyAmA that are inward focused to extend one’s life span, the various attempts like nips and tucks using plastic surgery and drugs that the celebrities rely on to keep the external physical form young is nothing short of hilarious.

P.S: The 112 methods offered by AdiyOgi ShivA to DEvi Shakthi for self-realization / enlightenment (VigyAn Bhairava TantrA) include prANA related techniques.

~Swamy | @PrakashSwamy 

AvvaikuRaL is Swamy's new nano blog series, interpreting the spiritual treatise by AvvaiyAr, in the magnificent KuRal poetry form (popularly known from ThirukkuRaL by ThiruvaLLuvar) .

ஒளவைக் குறள் 49 ~ வாழ்வளி வளிவழி

ஒளவைக் குறள் 49 ~ வாழ்வளி வளிவழி

வாயு வழக்கம் அறிந்து செறிந்தடங்கில்

ஆயுட் பெருக்கம் உண்டாம்.

சுவாசக் காற்றை எவ்வாறு உள்வாங்கி, அடக்கி, வெளிவிடுவது என்பதை முறையாக அறிந்து பயிற்சி செய்துவந்தால், ஆயுட்காலம் அதிகமாகும்.

ஒருவருடைய ஆயுட்காலம் ஏற்கனவே தீர்மானிக்கப்பட்டது என்று கூறப்படுவது மூடநம்பிக்கையோ, அறியாமையோ அல்ல. படைத்தவன் எல்லா உயிர்களுக்கும், எந்த விதமான பாகுபாடுமின்றி, ஒரே அளவு சுவாசத்தை நிர்ணயித்துள்ளான். படைக்கப்பட்ட உயிர்கள் அனைத்தும் - மனிதர்கள் உட்பட - எவ்வளவு காலம் இயல்பாக வாழமுடியும் என்பது, அந்தத் தனிப்பட்ட உயிரானது சுவாசிக்கும் முறையைச் சார்ந்தது.

நாயானது, ஏறத்தாழ 12 முதல் 14 ஆண்டுகளே வாழும். அதைச் செல்லப்பிராணியாக வளர்க்கும் (அல்லது கல்லால் அடிக்கும்) மனிதன் 100 ஆண்டுகளுக்கு மேலும் வாழமுடியும் (தற்போது 60 முதல் 70 வரையே பெரும்பாலான மனிதர்கள் வாழ்கின்றனர்). சில வகையான ஆமைகள் பல நூற்றாண்டுகளாக வாழ்வது விஞ்ஞான முறைப்படி உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. சில கடல்வாழ் உயிரினங்கள் மற்றும் மரங்கள் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் வாழ்கின்றனர். இவை அனைத்திற்கும் உள்ள வேறுபாடு உருவிலோ, உணவிலோ, தங்குமிடத்திலோ இல்லை. அவை எவ்வாறு சுவாசிக்கின்றன - அதிவிரைவாக, அவசரமாக, நிதானமாக, மிகக்குறைந்த அளவில் - என்பதே அவற்றின் ஆயுட்காலத்தை நிர்ணயிக்கின்றது.

தொன்மையான பாரத கலாசாரத்தில், உயிர் விஞ்ஞானம் மிக ஆழமாக ஆராயப்பட்டு, ஒருவரது ஆயுட்காலத்தை நீட்டிப்பதற்கான வழிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, முறையான பயிற்சிகள் உருவாக்கப்பட்டன. சுவாசத்தைப் பிராணவாயு என்று அறிந்துணர்ந்த ஞானிகள், அதனை முறையாக உள்வாங்கி (பூரகம்), தேக்கி (கும்பகம்), வெளிவிடுவதற்கான (ரேசகம்) வழிமுறையைப் பிராணாயாமம் என்று அழைத்தனர். தொடர்ந்து முறையாகச் செய்யும் பிராணாயாமப் பயிற்சிகள் மூலம், நல்லொழுக்கத்துடன் வாழும் யார் வேண்டுமானாலும் தனது ஆயுட்காலத்தை நீட்டிக்கமுடியும்.

பிராணாயாம விஞ்ஞானத்தின் ஆழ்ந்த உயிர்சார்ந்த உண்மையை அறிந்த அகஸ்தியர், பதஞ்சலி போன்றோர் பல நூற்றாண்டுகளாக வாழ்ந்ததாகக் கூறப்படுவது மிகையற்ற உண்மை என்பதை நாம் அறியமுடிகின்றது. அளவாகப்பேசி, அமைதியாக தியானத்தில் ஈடுபடுவோர் ஆரோக்கியமாய் நீண்டகாலம் வாழ்வதற்கும், அதிகமாய்ப் பேசி உணர்ச்சிவசப்படுவோர், உயர் ரத்த அழுத்தம் மற்றும் இருதயக் கோளாறுகளால் அவதிப்படுவதற்கும், பிராணவாயு எனப்படும் மூச்சுக்காற்றைக் கையாளும் விதமே காரணம். பிராணாயாமம் போன்ற நுணுக்கமான உள்நோக்கிய வாழ்நாள் நீட்டிக்கும் வழிமுறைகளை அறியாமல், வெளி உருவத்தை அறுவைசிகிச்சை மற்றும் மருந்துகள் மூலம் செப்பனிட்டு இளமையாக நீண்டகாலம் இருக்கக் கடுமையாக முயலும் தற்காலப் பிரபலங்களின் முயற்சிகளே நகைப்பிற்குரியவை.

பி.கு: ஆதியோகியாகிய சிவபெருமான் சக்திதேவிக்கு அளித்த 112 ஞானோதயம் அடையும் வழிமுறைகளில் (விஞ்ஞான பைரவ தந்திரம்), பிராணவாயு சார்ந்த வழிமுறைகளும் அடங்கும்.

~ஸ்வாமி | @PrakashSwamy

ஸ்வாமியின் ஒளவைக்குறள் குறுவலைப்பதிவுத்தொடர், குறள் செய்யுள் வடிவத்தில் அமைந்திருக்கும் ஒளவையாரின் அற்புத ஆன்மீகப் பெட்டகத்தின் விளக்க உரை. 

NhAladiyAr 400 ~ Verse 193 ~ Bird in Hand vs Bush

NhAladiyAr 400 ~ Verse 193

Bird in Hand vs Bush

உறுபுலி யூனிரை யின்றி யொருநாள்
சிறுதேரை பற்றியும் தின்னும் - அறிவினால்
கால்தொழில் என்று கருதற்க கையினால்
மேய்தொழில் ஆங்கே மிகும்.

uRupuli yoonirai yindRi yorunAL
siRuthErai patRiyum thinnum - aRivinAl
kAlthozhil endRu karudhaRka kaiyinAl
mEithozhil AngEy migum.

When the preferred type of meat (animal) isn’t available, a hungry tiger, though mighty, will catch and eat a frog. Similarly, when someone gets an opportunity, instead of disrespecting it as if it’s something one can do with the foot, if one sincerely puts effort into the available opportunity, utilising the knowledge gained before, and performs well, some other opportunity, which one may consider as worthy of doing with hands, may happen soon.

Many in the IT services industry - especially those with long term work experience - are suddenly finding themselves being fired or eased out of their position, and are struggling to figure out what to do next. Due to the prevailing political and economical climate, all over the world, getting another similar opportunity immediately will remain a pipe dream for most of them.

So, not unlike the hungry tiger, they should grab any opportunity that comes their way, where they can apply their vast - & hopefully wise - experience, without looking down upon it. If they focus wholeheartedly in doing their best in any available opportunity, they may get a better opportunity soon, through the current opportunity itself.

Instead, if they remain immersed in the past glory of their now non-existent position and keep waiting for something similar, brushing aside other available opportunities as unworthy, then they will become the new examples for the proverb, “A bird in hand is worth two in the bush!”

~Swamy | @PrakashSwamy

நாலடியார் 400 ~ பாடல் 193 ~ களாக்காயும் பலாக்காயும்

நாலடியார் 400 ~ பாடல் 193

களாக்காயும் பலாக்காயும்

உறுபுலி யூனிரை யின்றி யொருநாள்
சிறுதேரை பற்றியும் தின்னும் - அறிவினால்
கால்தொழில் என்று கருதற்க கையினால்
மேய்தொழில் ஆங்கே மிகும்.

தனக்குப் பிடித்த இறைச்சி உணவு கிடைக்காத பொழுது, வலிமைமிகுந்த புலியானது சிறிய தவளையைப் பிடித்து உண்ணும். அதுபோல, கிடைக்கக்கூடிய வாய்ப்பை, காலால் செய்யக்கூடிய இழிவான தொழில் என்று கருதாமல், ஒருவன் தனது அறிவுத்திறனைக் கொண்டு சிறப்பாகச் செய்தால், அச்சிறு தொழிலைச் செய்துவரும் காலத்திலேயே, கையால் செய்யும் தகுதியுடையதாகக் கருதப்படும் மேலான தொழில் தானாகவே வாய்க்கும்.

கணிணி மென்பொருள் சேவை நிறுவனங்களில் பணிபுரியும் பலர் - குறிப்பாக நீண்டகால அனுபவம் உள்ளோர் - தற்போது தங்களது பதவியை இழந்து, இனி என்ன செய்வது என்று யோசிக்கும் நிலை இன்றுள்ளது. தற்போது அரசியல் மற்றும் பொருளாதார நிலையால், அவர்கள் உடனடியாக வேறொரு நிறுவனத்தில் உயர்பதவி பெறுவதற்கான வாய்ப்பில்லை.

ஆகையால், பசித்த புலி போன்ற நிலையிலுள்ள அவர்கள், தங்களது அறிவு மற்றும் அனுபவத்தைப் பயன்படுத்தக்கூடிய எந்த வாய்ப்புக் கிடைத்தாலும், அதை இழிவாகக் கருதாமல் பயன்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். அப்படி அவர்கள் கிடைத்த வாய்ப்பில் முழுமையான ஈடுபாட்டுடன் சிறப்பாகச் செயல்பட்டால், அதன்மூலமாகவே வேறொரு சிறப்பான வாய்ப்பு அவர்களுக்கு விரைவிலேயே கிடைக்கலாம்.

தான் இழந்த பதவியின் பழைய நினைவிலே ஊறிக்கிடந்து, அதுபோன்ற மற்றொரு வாய்ப்புக்காகக் காத்திருந்து, கிடைக்கும் வாய்ப்புகளை எல்லாம் துச்சமாக எண்ணி ஒதுக்கினால், “மரத்திலிருக்கும் பலாக்காயைவிடக் கையிலிருக்கும் களாக்காய் மேல்!” என்ற பழமொழிக்கு அவர்களே புதிய உதாரணமாகிவிடுவர்.

~ஸ்வாமி | @PrakashSwamy

Avvai KuRaL 73 ~ Feeling ShivA in the Heart Temple!

Avvai KuRaL 73 ~ Feeling ShivA in the Heart Temple

உள்ளமே பீடம் உணர்வே சிவலிங்கம்
தெள்ளியர் அர்ச்சிக்கும் ஆறு.

uLLamEy peedam uNarvEy Shivalingam
theLLiyar archchikkum ARu.

Those who prepare their heart (not the one that pumps blood to keep the physical body alive, but the spiritual heart aka Hridhayam) as the pedestal (AvudayAr) on which the intense feeling / emotion expressed towards the divine (devotion / bakthi) is worshipped as ShivA (the omnipresent divine or Parabrahmam) in the LingA form (formless form, representing the origin of creation), are the ones with clarity of mind (thoughtless mind, which is accessible only by the realised beings).

Devotees go to temples (consecrated spaces with divine forms in the GarbhagrihA or sanctum sanctorum), offer flowers and other sacred items suitable for pUjA to the archchakar (priest) and fervently worship the divine form (God / Goddess) as the ritualistic offerings are performed (abhishEkham, alankAram, ashtOthram, aarti or Deepa ArAdhaNai). While there is nothing wrong in this form of worship, attaining realisation through such external methods is very rare.

Those with clarity of mind, i.e. the realised beings, don’t search for the divine externally. They prepare their spiritual heart (hridhayam - not the physical one) as the pedestal (AvudayAr) through austerities / spiritual practices that purify the mind and body (in order to be worthy for the divine to reside, within) and crystallise their feeling / emotion towards the divinity within all beings in creation as the ShivA LingA (the primordial formless form of the divine) and surrender to the divinity within oneself, in pure devotion. This is the appropriate way of worshipping ShivA, i.e. that which is not aka Parabrahmam.

PUsalAr nhAyanAr is one of the celebrated 63 Shaivaite (those who consider / worship / surrender to Lord ShivA as the ultimate reality) saints. He has built a whole temple within his heart, stone by stone, over a period of time. On the day he has earmarked for the consecration of his inner temple, KAdavarkOn aka Rajasimha aka Narasimhavarman II, the mighty emperor of KAnchi (Kancheepuram, capital of ThoNdainhAdu) also planned the consecration of his marvelous KailAsanhAthar temple (in KAnchi). Lord ShivA, the ocean of compassion, appeared in the emperor’s dream and gently advised him to change the date of his temple inauguration as he had to be present at PUsalAr’s temple at the same time. Amazed at someone else building a bigger temple than him, the emperor went looking for the saint. When he met him in his humble dwelling and enquired about the whereabouts of his temple, PUsalAr nhAyanAr simply smiled and pointed to his heart. This incidence highlights the magnificent Truth embedded in Avvai KuRaL 73.

~Swamy | @PrakashSwamy

AvvaikuRaL is Swamy's new nano blog series, interpreting the spiritual treatise by AvvaiyAr, in the magnificent KuRal poetry form (popularly known from ThirukkuRaL by ThiruvaLLuvar) .

ஔவைக் குறள் 73 ~ உள்ளமே கோயில், உணர்வே சிவம்!

ஔவைக் குறள் 73 ~ உள்ளமே கோயில், உணர்வே சிவம்

உள்ளமே பீடம் உணர்வே சிவலிங்கம்
தெள்ளியர் அர்ச்சிக்கும் ஆறு.

தமது ஹிருதயத்தைப் (உடல் உயிரோட்டத்துடன் இருக்க ரத்த ஓட்டத்தை நிகழ்த்தும் இதயம் அல்ல) பீடமாக்கி, அதில் உள் உணர்வைச் சிவலிங்கமாகப் பூஜித்து வழிபடும் முறையை அறிந்தோர் அறிவுத் (எதையும் பகுத்துப்பார்க்கும் காரண அறிவு அல்ல) தெளிவுடையோர் (ஞானோதயம் அடைந்தோர்).

பக்தர்கள் கோயிலுக்குச் சென்று, மலர்கள் மற்றும் அர்ச்சனைப் பொருட்களை அர்ச்சகரிடம் தந்து, அங்குள்ள இறைவனது உருவத்திற்குப் பூஜை செய்யக் கண்டு, பக்திப் பரவசமடைவது இயல்பு. இறை நம்பிக்கை சார்ந்த இவ்வழிபாட்டு முறையில் தவறேதுமில்லை என்றாலும், இத்தகைய வெளிப்புறச் செயலால் ஒருவர் மெய்ஞானம் அடைவது மிக அரிது.

அறிவுத் தெளிவுடையோர், அதாவது ஞானோதயம் அடைந்தோர், இறைவனை வெளியே தேடுவதில்லை. அவர்கள் தமது உள்ளத்தையே (ஹிருதயம் எனப்படும் உயிரின் இருப்பிடமான ஆன்மீக மையம்) இறைவனது திருவுருவம் அமைந்துள்ள பீடமாக்கி (ஆவுடையார்), தமது உள் உணர்வையே அருவமாகிய இறைவனது திருவுருவான சிவலிங்கமாக (படைப்பின் முதல் வடிவமாகிய அருவுருவம்), படைத்தலில் உள்ள அனைத்து உயிர்களையும் போலத் தம்முள்ளும் உறையும் இறையைப் (சிவமே எங்கும் நிறைந்த பரப்பிரம்மம்) பூஜித்து வழிபடுவர். இதுவே ஈசனை வழிபடுவதற்கான சிறந்த வழியாகும்.

அறுபத்துமூவருள் ஒருவராகிய பூசலார் நாயனார், தனது உள்ளத்தில் ஒரு மாபெரும் திருக்கோயிலையே, ஒவ்வொரு கல்லாக அடுக்கி, அற்புதமான முறையில் உருவாக்கினார். அவர் தனது உள்ளக்கோயிலில் ஈசனை எழுந்தருளச் செய்யக் குறித்த அதே நாளன்று, மாமன்னனாகிய காடவர்கோனும் (ராஜசிம்மன் என்கிற இரண்டாம் நரசிம்மவர்மன்) தான் கட்டிய பிரம்மாண்டமான புதிய கோயிலுக்கு கும்பாபிஷேகம் செய்ய முடிவுசெய்தான். அப்போது கருணைக்கடலாகிய சிவபெருமான் அவனது கனவில் தோன்றி, தான் பூசலாரின் திருக்கோயிலில் எழுந்தருள வேண்டியிருப்பதால், அரசனது கைலாசநாதர் கோயில் குடமுழுக்கு விழாவை வேறொரு நாளைக்கு மாற்றுமாறு அறிவுறுத்தினார். தன்னைவிடப் பெரிய கோயிலைக் கட்டியது யார் என்று வியந்த மன்னன், பூசலாரைக் கண்டு வணங்கி அவரது கோயில் எங்குள்ளது என்று வினவியபோது, அவர் மலர்ந்த முகத்துடன் தனது ஹிருதயத்தைச் சுட்டிக்காட்டினார். இச்சம்பவம் ஔவைக்குறள் 73ல் பொதிந்துள்ள பேருண்மையைத் தெளிவாக்குகின்றது.

~ஸ்வாமி | @PrakashSwamy

ஸ்வாமியின் ஒளவைக்குறள் குறுவலைப்பதிவுத்தொடர், குறள் செய்யுள் வடிவத்தில் அமைந்திருக்கும் ஒளவையாரின் அற்புத ஆன்மீகப் பெட்டகத்தின் விளக்க உரை.